In onderstaande blog zal ik omschrijven hoe ik in de les een leerplandoel zal trachten te realiseren.
Ik heb gekozen voor het leerplan van het AV biologie, in de richting Techniek-wetenschappen: 2de graad TSO.
Leerplannummer: 2004/027
Koepel: GO!
URL:
http://www.g-o.be/sites/portaal_nieuw/Prikbordvoorleerkrachten/SO/leerplannen/Leerplannen/0405/2004-027.pdf
Leerplandoelstelling: "relaties leggen tussen samenstellende componenten van het bloed en hun functie".
Leerinhoud: "Samenstelling en functie van het bloed".
Ik stel voor deze les de volgende 3 concrete lesdoelen voorop:
- De leerlingen kunnen aangeven dat rode bloedcellen dienen als zuurstoftransportcellen in het menselijk lichaam;
- De leerlingen weten dat de witte bloedcellen instaan voor de bescherming van ons lichaam tegen indringers als virussen en bacteriën;
- De leerlingen kunnen het verschijnsel "bloedstolling" verklaren in hun eigen woorden.
Om de les op een motiverende manier te starten, zou ik vragen aan iedere leerling of ze ooit geopereerd zijn. Hiermee hoop ik hun aandacht te trekken, want iedere leerling zal aan het woord komen. De mensen die geopereerd zijn mogen op bord komen schrijven waarvoor ze zijn geopereerd (als ze dat tenminste willen zeggen :-)). Dit doe ik met een woordspin waarbij het centrale thema operatie is.
Om naar het eigenlijke thema bloed over te springen zou ik hen vragen wat allemaal voorafgegaan is aan deze operatie. We zullen ongetwijfeld op het thema bloed prikken (en dus op het lesthema BLOED) uitkomen.
Hierop bouw ik vervolgens de les verder. Centraal zullen dus steeds de eigen ervaringen centraal staan, want ook de leerlingen die nooit geopereerd zijn, zullen vast wel al eens bloed afgenomen zijn door de huisarts. Iedere leerling zal hier ook wel een bepaalde herinnering aan overhouden, wat er hopelijk voor zal zorgen dat de les boeiend blijft.
Aan de hand van voorbeelden en afbeeldingen zal de drie thema's bespreken in de les.
Om hen te evalueren (evaluatiefase) laat ik de leerlingen per twee werken. 1 leerling mag de dokter spelen en 1 leerling de patiënt.
Voor de "patiënten" heb ik blaadjes gemaakt waarop enkele casussen staan. Hierop staat dus vermeld met welk probleem de patiënten bij de dokter komen. Deze probleemstellingen zullen altijd te maken hebben met Het centrale thema bloed en ook rechtstreeks met 1 van de subthema's (zie lesdoelen): Rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes (bloedstolling).
Het is in eerste instantie aan de dokters om het goede antwoord te geven.
Een concreet voorbeeld van zo een casus kan zijn:
Joris komt bij de dokter. Hij is gestruikeld en heeft een bloedende wonde op zijn hoofd. Deze wonde moet gehecht worden. Er stelt zich echter een probleem enkele dagen na de hechting: De wonde blijft soms nabloedden en ze ziet rood en doet hevig pijn. De dokter zal hierop bloed afnemen. WAT zal de dokter laten onderzoeken in het labo en vooral WAAROM specifiek die testen??"
Antwoord: Bloedplaatjes en witte bloedcellen. Aan de hand van de hoeveelheid bloedplaatjes kan de dokter weten of er een stollingsprobleem is. Dit leunt aan bij mijn derde lesdoel.
Aan de hand van een eventuele stijging van de witte bloedcellen kan de dokter weten of er een bacteriële infectie plaatsvindt (lesdoel 2).
Zo stel ik een aantal casussen op voor ieder leerdoel afzonderlijk, (hoeveel is afhankelijk van de hoeveelheid leerlingen in de klas). Ik laat de leerlingen per tweetal nadenken en vervolgens zit ik met hen samen om het probleem te bespreken en hen zo te evalueren. Iedere leerling zal eens dokter moeten spelen en actief een oplossing zoeken. Iedere casus moet bekeken worden door alle leerlingen.
Na dit groepswerk zou ik samen met de leerlingen starten op een leeg bord en vervolgens nog enkele kernzaken omtrent rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes op het bord schrijven. Hiervan maken ze notities in hun werkschrift.
Om de les te eindigen met een krachtige afsluiter haal ik een nog ander intrigerend probleem aan, die NIETS te zien heeft met de besproken parameters (want bloed is natuurlijk nog uit veel meer samengesteld : antilichamen, plasma, levensnoodzakelijke eiwitten...).
Hierover moeten ze nadenken tegen de volgende les. Hier worden de mogelijke antwoorden in het begin van de les verzameld op briefjes. Deze noteer ik op het bord dan dan zijn we weer vertrokken voor een andere boeiende les :-).
Laurenzo
zondag 31 maart 2013
zaterdag 30 maart 2013
DCP actualiteit bij leerplandoelstellingen Laurenzo Lefèvre
Van volgende 2 leerplandoelstellingen wil ik graag bespreken hoe ik ze kan koppelen aan de actualiteit (of de leefwereld van de leerlingen).
1 De cursisten kunnen de gevolgen van infecties met micro-organismen omschrijven
(Leerplaninfo:koepeloverschrijdend/VO studiegebied chemie, opleiding farmaceutisch technisch assistent. 2012/690/6//V13)
Hierbij zou ik ik de cursisten vragen om eens te beschrijven HOE zij zich voelen wanneer ze:
1/griep hebben
2/een verkoudheid hebben
3/een bronchitis hebben
4/een wondontsteking hebben
5/...
Iedereen van de leerlingen kan zich perfect inbeelden hoe het is om één of meerdere van bovenstaande zaken te hebben (lees: om ziek te zijn). Men kan het zich dus perfect voorstellen. Deze symptomatiek zou ik vervolgens vertalen naar de correcte pathologische begrippen (koorts, spierpijn, bacteriële/virale infectie....
Hierbij speel ik dus in op hun leefwereld. Ook al is het niet hun leefwereld van het huidig moment, toch zullen ze zich dit alles levendig voor de geest kunnen halen.
2 De leerlingen kunnen een eenvoudige voorstelling van enkele optische toestellen en de beeldvorming kunnen omschrijven.
(leerplaninfo: Technisch secundair onderwijs, studiegebied chemie, richting techniek-wetenschappen, 2de graad, leerplannummer 2001/019)
Iets wat heel actueel is zijn de smartphones. Wat zeker niet meer mag ontbreken voor de tieners (en volwassenen) is een camera, die ingebouwd is in de smartphones.
Ik zou aan iedere leerling zeggen dat ze eens een foto mogen maken van een voorwerp die in de klas staat.
Vervolgens zou ik heb vragen OP WAT ze gelet hebben bij het maken van een foto.
Eén van de antwoorden zou bv. zijn 'mijn camera scherp stellen'. Dan zou ik hierop verdergaan door te vragen WAT dat eigenlijk is, dat "scherpstellen"? Dit kunnen we dan verwoorden op het bord en later schematisch voorstellen.
Hiermee hoop ik in de leefwereld van de leerlingen te komen en hen zo te boeien!
1 De cursisten kunnen de gevolgen van infecties met micro-organismen omschrijven
(Leerplaninfo:koepeloverschrijdend/VO studiegebied chemie, opleiding farmaceutisch technisch assistent. 2012/690/6//V13)
Hierbij zou ik ik de cursisten vragen om eens te beschrijven HOE zij zich voelen wanneer ze:
1/griep hebben
2/een verkoudheid hebben
3/een bronchitis hebben
4/een wondontsteking hebben
5/...
Iedereen van de leerlingen kan zich perfect inbeelden hoe het is om één of meerdere van bovenstaande zaken te hebben (lees: om ziek te zijn). Men kan het zich dus perfect voorstellen. Deze symptomatiek zou ik vervolgens vertalen naar de correcte pathologische begrippen (koorts, spierpijn, bacteriële/virale infectie....
Hierbij speel ik dus in op hun leefwereld. Ook al is het niet hun leefwereld van het huidig moment, toch zullen ze zich dit alles levendig voor de geest kunnen halen.
2 De leerlingen kunnen een eenvoudige voorstelling van enkele optische toestellen en de beeldvorming kunnen omschrijven.
(leerplaninfo: Technisch secundair onderwijs, studiegebied chemie, richting techniek-wetenschappen, 2de graad, leerplannummer 2001/019)
Iets wat heel actueel is zijn de smartphones. Wat zeker niet meer mag ontbreken voor de tieners (en volwassenen) is een camera, die ingebouwd is in de smartphones.
Ik zou aan iedere leerling zeggen dat ze eens een foto mogen maken van een voorwerp die in de klas staat.
Vervolgens zou ik heb vragen OP WAT ze gelet hebben bij het maken van een foto.
Eén van de antwoorden zou bv. zijn 'mijn camera scherp stellen'. Dan zou ik hierop verdergaan door te vragen WAT dat eigenlijk is, dat "scherpstellen"? Dit kunnen we dan verwoorden op het bord en later schematisch voorstellen.
Hiermee hoop ik in de leefwereld van de leerlingen te komen en hen zo te boeien!
DCP opdracht leerplannen Laurenzo Lefèvre
Opdracht bij het dossier LEERPLANNEN
Voor deze opdracht zal ik het leerplan van het vak chemie bespreken in de 2de graad van het technisch secundair onderwijs (TSO) in de richting Techniek-wetenschappen (studiegebied chemie). Deze richting heb ik zelf gevolgd in het secundair dus vandaar mijn keuze. Het lijkt me overigens ook heel leuk om daar zelf les te geven!
Ik zal de leerplannen vergelijken van de koepels VVKSO, GO en POV.
1/ Koepel VVKSO:
Leerplannummer 2012/086
Inspectienummer D/2012/7841/086
Link naar het leerplan:
http://ond.vvkso-ict.com/leerplannen/doc/Chemie-2012-086.pdf
2/ Koepel GO!:
Leerplannummer 2012/031
Inspectienummer 2012/739/1//D
Link naar het leerplan:
http://www.g-o.be/sites/portaal_nieuw/Prikbordvoorleerkrachten/SO/leerplannen/Leerplannen/1213/2012-031.pdf
3/Koepel POV:
Op de website van het POV staat vermeld dat de Provinciale scholen in Oost-Vlaanderen de leerplannen van het GO! moeten volgen voor de tweede graad. Er bestaat dus geen specifiek leerplan chemie voor de 2de graad techniek-wetenschappen voor het POV. Ik zal in de rest van mijn blog dus steeds het vergelijk maken tussen het chemie leerplan voor de koepels VVKSO en het GO!
De volgende onderdelen vind ik in beide leerplannen terug:
- Een algemeen overzicht met de gegevens van het leerplan (nr, richting,studiegebied, koepel...)
- Een inhoudstafel;
- Bespreking van de beginsituatie;
- De algemene doelstellingen;
- De leerplandoelstellingen;
- Bespreking van de algemene pedagogische wenken;
- Een hoofdstuk "evaluatie"
- Een leerlijn: in dit geval een specifieke leerlijn natuurwetenschappen.
- Een verwijzing naar de eindtermen.
Wanneer men de verschillen eens wil bekijken tussen de leerplannen, ziet men dat er INHOUDELIJK niet erg veel verschillen zijn. De ruggegraat van de 2 leerplannen is quasi gelijk. Wat me wel opvalt, is dat het leerplan van de VVKSO koepel meer bladzijden telt. Dit is natuurlijk niet enkel aan de opmaak gelegen :-).
Het leerplan van de VVKSO gaat iets dieper in op de leerplandoelstellingen en bespreekt uitgebreider de pedagogische wenken. Bovendien worden in het leerplan van de VVKSO de verschillende doelstellingen apart besproken en is er steeds voor iedere doelstelling apart, een link met de eerste graad beschreven.
Een belangrijk punt in de leerplannen zijn natuurlijk de (verwijzing naar) de eindtermen. In het chemie leerplan van het GO! staat er voor iedere leerplandoelstelling een nummer Gxx, die specifiek verwijst naar het nummer van de gemeenschappelijke eindterm natuurwetenschappen.
Gaat men kijken naar het chemie leerplan van de VVKSO koepel, dan vindt men bij hoofdstuk 8, een duidelijk overzicht van de betreffende eindtermen. Opnieuw is volgens mij hier het leerplan van de VVKSO duidelijker, en meer gedetailleerd.
Heel positief is de beschrijving van de mogelijk didactisch/pedagogische wenken op beide leerplannen. Dit zijn goede tips voor de leerkrachten over hoe de besproken leerstof didactisch op een goede manier kan uitgelegd/getoond/besproken kan worden.
De wenken worden dus op beide leerplannen aangehaald, weliswaar op een andere manier. Op het leerplan van het GO! zijn de wenken PER DEEL geformuleerd. Men bespreekt in dit leerplan bv. de wenken voor het volledige hoofdstuk "stoffen en mengsels".
Op het leerplan van de VVKSO zijn de wenken direct beschreven na iedere apart besproken leerplandoelstelling. Bv bij het hoofdstuk "stoffen en mengsels" zal men eerst het leerplandoel "typische voorbeelden van homogene en heterogene mengsels uit de leefwereld herkennen en benoemen als oplossing, emulsie, suspensie" aanhalen, om daaronder de specifieke wenk te bespreken voor dit leerplandoel.
Opvallend is dat men in beide leerplannen steeds het belang van leerlingenproeven benadrukt (doen wat je leert) en dat men aanraadt de leerstof in een hedendaagse context te plaatsen zodanig dat de leerlingen een gepaste link met de realiteit en het dagelijks leven kunnen leggen.
Aan welk leerplan geef ik mijn voorkeur?
Het leerplan chemie van de koepel VVKSO is gedetailleerder en heeft iets meer diepgang. Bv. de wenken worden uitgebreider besproken. Nu, persoonlijk vind ik die details niet nodig. Die details (bv bij de pedagogische wenken) duwwen je als leerkracht ook heel sterk in een bepaalde richting uit. De leerplandoelstellingen van het VVKSO mogen dan meer uitgebreid besproken worden, maar dat is dan volgens mij ook nefast voor het algemeen overzicht.
Ik voel me meer aangetrokken tot het leerplan van het GO! omdat het overzichtelijker is. Het is inderdaad minder gedetailleerd, maar voor mij hoeft dat ook helemaal niet. Ik wil graag mijn fantasie en inspiratie/improvisatie gebruiken in de les om mijn leerlingen te boeien. In het GO! chemie leerplan is het duidelijk: op bv. blz. 6 zie je een overzicht van de doelstellingen en vlak daarna de wenken. Kort en bondig, meer moet dat niet zijn.
Leve de vrijheid :-)
Kan (en mag) ik met mijn vakbekwaamheid les geven in het volwassenenonderwijs?
Het antwoord is: Ja; met mijn diploma HOKT "farmaceutische en biologische technieken", aangevuld met een getuigschrift pedagogische bekwaamheid (GPB) mag ik les geven in het volwassenenonderwijs.
Via de gekende weg op de website van de overheid ben ik te weten gekomen voor welke modules ik een VE bewijs heb.
Via de volgende link kan je de resultaten zien:
http://www.ond.vlaanderen.be/bekwaamheidsbewijzen/database/VWO_modules_diploma.asp?mdiplomacode=1504
Deze vakken worden allen gedoceerd in de opleiding farmaceutisch-technisch assistent.
Wanneer ik het leerplan (leerplannummer 2012/690/6//V13)(netoverschrijdend) bekijk voor deze opleiding in het VO zijn er enkele zaken die me opvallen (en die verschillend zijn van de leerplannen in het secundair onderwijs).
Men spreekt in dit VO leerplan ook over "sleutelvaardigheden". FTA is natuurlijk ook een technisch georiënteerde richting, en vandaar dat men deze aanvulling ook geeft op de leerplandoelstellingen. Deze aanvulling is in dit leerplan apart beschreven, terwijl in de leerplannen van het secundair onderwijs hier geen aparte beschrijving voor is.
Een tweede verschil is de beknoptheid van de pedagogische wenken. In het VO wordt dit minder nauwkeurig omschreven in vergelijking met de secundaire leerplannen.
In het VO is er tevens een leerplan voor een opleiding. Men bespreekt in dit leerplan de verschillende modules die aan bod komen. In het secundair zal voor ieder vak, per graad, een apart leerplan beschikbaar zijn.
Laurenzo
Voor deze opdracht zal ik het leerplan van het vak chemie bespreken in de 2de graad van het technisch secundair onderwijs (TSO) in de richting Techniek-wetenschappen (studiegebied chemie). Deze richting heb ik zelf gevolgd in het secundair dus vandaar mijn keuze. Het lijkt me overigens ook heel leuk om daar zelf les te geven!
Ik zal de leerplannen vergelijken van de koepels VVKSO, GO en POV.
1/ Koepel VVKSO:
Leerplannummer 2012/086
Inspectienummer D/2012/7841/086
Link naar het leerplan:
http://ond.vvkso-ict.com/leerplannen/doc/Chemie-2012-086.pdf
2/ Koepel GO!:
Leerplannummer 2012/031
Inspectienummer 2012/739/1//D
Link naar het leerplan:
http://www.g-o.be/sites/portaal_nieuw/Prikbordvoorleerkrachten/SO/leerplannen/Leerplannen/1213/2012-031.pdf
3/Koepel POV:
Op de website van het POV staat vermeld dat de Provinciale scholen in Oost-Vlaanderen de leerplannen van het GO! moeten volgen voor de tweede graad. Er bestaat dus geen specifiek leerplan chemie voor de 2de graad techniek-wetenschappen voor het POV. Ik zal in de rest van mijn blog dus steeds het vergelijk maken tussen het chemie leerplan voor de koepels VVKSO en het GO!
De volgende onderdelen vind ik in beide leerplannen terug:
- Een algemeen overzicht met de gegevens van het leerplan (nr, richting,studiegebied, koepel...)
- Een inhoudstafel;
- Bespreking van de beginsituatie;
- De algemene doelstellingen;
- De leerplandoelstellingen;
- Bespreking van de algemene pedagogische wenken;
- Een hoofdstuk "evaluatie"
- Een leerlijn: in dit geval een specifieke leerlijn natuurwetenschappen.
- Een verwijzing naar de eindtermen.
Wanneer men de verschillen eens wil bekijken tussen de leerplannen, ziet men dat er INHOUDELIJK niet erg veel verschillen zijn. De ruggegraat van de 2 leerplannen is quasi gelijk. Wat me wel opvalt, is dat het leerplan van de VVKSO koepel meer bladzijden telt. Dit is natuurlijk niet enkel aan de opmaak gelegen :-).
Het leerplan van de VVKSO gaat iets dieper in op de leerplandoelstellingen en bespreekt uitgebreider de pedagogische wenken. Bovendien worden in het leerplan van de VVKSO de verschillende doelstellingen apart besproken en is er steeds voor iedere doelstelling apart, een link met de eerste graad beschreven.
Een belangrijk punt in de leerplannen zijn natuurlijk de (verwijzing naar) de eindtermen. In het chemie leerplan van het GO! staat er voor iedere leerplandoelstelling een nummer Gxx, die specifiek verwijst naar het nummer van de gemeenschappelijke eindterm natuurwetenschappen.
Gaat men kijken naar het chemie leerplan van de VVKSO koepel, dan vindt men bij hoofdstuk 8, een duidelijk overzicht van de betreffende eindtermen. Opnieuw is volgens mij hier het leerplan van de VVKSO duidelijker, en meer gedetailleerd.
Heel positief is de beschrijving van de mogelijk didactisch/pedagogische wenken op beide leerplannen. Dit zijn goede tips voor de leerkrachten over hoe de besproken leerstof didactisch op een goede manier kan uitgelegd/getoond/besproken kan worden.
De wenken worden dus op beide leerplannen aangehaald, weliswaar op een andere manier. Op het leerplan van het GO! zijn de wenken PER DEEL geformuleerd. Men bespreekt in dit leerplan bv. de wenken voor het volledige hoofdstuk "stoffen en mengsels".
Op het leerplan van de VVKSO zijn de wenken direct beschreven na iedere apart besproken leerplandoelstelling. Bv bij het hoofdstuk "stoffen en mengsels" zal men eerst het leerplandoel "typische voorbeelden van homogene en heterogene mengsels uit de leefwereld herkennen en benoemen als oplossing, emulsie, suspensie" aanhalen, om daaronder de specifieke wenk te bespreken voor dit leerplandoel.
Opvallend is dat men in beide leerplannen steeds het belang van leerlingenproeven benadrukt (doen wat je leert) en dat men aanraadt de leerstof in een hedendaagse context te plaatsen zodanig dat de leerlingen een gepaste link met de realiteit en het dagelijks leven kunnen leggen.
Aan welk leerplan geef ik mijn voorkeur?
Het leerplan chemie van de koepel VVKSO is gedetailleerder en heeft iets meer diepgang. Bv. de wenken worden uitgebreider besproken. Nu, persoonlijk vind ik die details niet nodig. Die details (bv bij de pedagogische wenken) duwwen je als leerkracht ook heel sterk in een bepaalde richting uit. De leerplandoelstellingen van het VVKSO mogen dan meer uitgebreid besproken worden, maar dat is dan volgens mij ook nefast voor het algemeen overzicht.
Ik voel me meer aangetrokken tot het leerplan van het GO! omdat het overzichtelijker is. Het is inderdaad minder gedetailleerd, maar voor mij hoeft dat ook helemaal niet. Ik wil graag mijn fantasie en inspiratie/improvisatie gebruiken in de les om mijn leerlingen te boeien. In het GO! chemie leerplan is het duidelijk: op bv. blz. 6 zie je een overzicht van de doelstellingen en vlak daarna de wenken. Kort en bondig, meer moet dat niet zijn.
Kan (en mag) ik met mijn vakbekwaamheid les geven in het volwassenenonderwijs?
Het antwoord is: Ja; met mijn diploma HOKT "farmaceutische en biologische technieken", aangevuld met een getuigschrift pedagogische bekwaamheid (GPB) mag ik les geven in het volwassenenonderwijs.
Via de gekende weg op de website van de overheid ben ik te weten gekomen voor welke modules ik een VE bewijs heb.
Via de volgende link kan je de resultaten zien:
http://www.ond.vlaanderen.be/bekwaamheidsbewijzen/database/VWO_modules_diploma.asp?mdiplomacode=1504
Deze vakken worden allen gedoceerd in de opleiding farmaceutisch-technisch assistent.
Wanneer ik het leerplan (leerplannummer 2012/690/6//V13)(netoverschrijdend) bekijk voor deze opleiding in het VO zijn er enkele zaken die me opvallen (en die verschillend zijn van de leerplannen in het secundair onderwijs).
Men spreekt in dit VO leerplan ook over "sleutelvaardigheden". FTA is natuurlijk ook een technisch georiënteerde richting, en vandaar dat men deze aanvulling ook geeft op de leerplandoelstellingen. Deze aanvulling is in dit leerplan apart beschreven, terwijl in de leerplannen van het secundair onderwijs hier geen aparte beschrijving voor is.
Een tweede verschil is de beknoptheid van de pedagogische wenken. In het VO wordt dit minder nauwkeurig omschreven in vergelijking met de secundaire leerplannen.
In het VO is er tevens een leerplan voor een opleiding. Men bespreekt in dit leerplan de verschillende modules die aan bod komen. In het secundair zal voor ieder vak, per graad, een apart leerplan beschikbaar zijn.
Laurenzo
dinsdag 26 maart 2013
DCP PP tussentijdse reflectie
Na een beetje theoretische beschouwingen, tijd voor wat praktijk!
In mijn vorige blog vertelde ik reeds dat Elise wat bloed ging afnemen van mij. Ik ga hier nu wat wat dieper in detail op in. Ik zal dus concreet ervaren, maar vooral ook bezinnen én waarnemen (zie leercirkel van Kolb).
Deze methode is gemakkelijk voor mij: Ik heb er ten eerste geen problemen mee dat mijn bloed wordt afgenomen en zo kan ik direct alles zien (en aan den lijve ondervinden).
Ik kan nu het volledige proces stap voor stap beschrijven, maar enkele foto's met een korte uitleg zullen ongetwijfeld meer zeggen.
1: De bloedsomloop moet tijdelijk afgesloten worden met een elastiek zoals hieronder te zien is:
.JPG)
Dit is om de venen tijdelijk te doen opzwellen en goed zichtbaar te maken.
2: Het armoppervlak wordt ontsmet met Hibitane: Dit is een alcoholische oplossing die ervoor zorgt dat de bacteriën op het prikoppervlak worden gedood. Zo kunnen ze niet in de bloedbaan indringen wanneer de naald de vene zal penetreren.
.JPG)
3: De naald die we gebruiken is een vlindernaald. Deze zijn makkelijk vast te nemen tijdens het prikken aan het groene gedeelte.
Belangrijk bij het prikken is dat de opening van de naal naar BOVEN wordt gericht. Zo kan je snel de huid indringen, omdat de scherpe punt op die manier eerst de huid ontmoet.
4: De twee belangrijkste soorten afnamebuisjes zijn serumbuizen en edta buisjes (ethyleen-diamine-tetra-acetaat). De serumbuisjes bevatten géén anticoagulans (antistollingsmiddel) en een gelfase. De edta buisjes zijn gecoat met een anticoagulans.prikken Men moet natuurlijk steeds weten voor welke testen welke buis men moet priken . Deze verschillen zal ik kort uitleggen tijdens de presentatie van mijn pp opdracht in de klas.
Met deze middelen heeft Elise haar ding kunnen doen. Ik vond het belangrijk deze te beschrijven want dit materiaal zal gebruikt worden in het filmpje die ik zal maken wanneer ik zelf bloed prik.
Wanneer ik hier over nadenk en reflecteer, lijkt het me allemaal vrij logisch en niet zo moeilijk. Nu is het gewoon een zaak van alles op een rijtje te zetten, en de praktijk correct, en met een durvende hand uit te voeren. Wanneer we dit toetsen aan de leercirkel kunnen we zeggen dat dit hier gaat over de analyserende fase. De volgende fase is DOEN.
Tot dan!
Laurenzo
In mijn vorige blog vertelde ik reeds dat Elise wat bloed ging afnemen van mij. Ik ga hier nu wat wat dieper in detail op in. Ik zal dus concreet ervaren, maar vooral ook bezinnen én waarnemen (zie leercirkel van Kolb).
Deze methode is gemakkelijk voor mij: Ik heb er ten eerste geen problemen mee dat mijn bloed wordt afgenomen en zo kan ik direct alles zien (en aan den lijve ondervinden).
Ik kan nu het volledige proces stap voor stap beschrijven, maar enkele foto's met een korte uitleg zullen ongetwijfeld meer zeggen.
1: De bloedsomloop moet tijdelijk afgesloten worden met een elastiek zoals hieronder te zien is:
.JPG)
Dit is om de venen tijdelijk te doen opzwellen en goed zichtbaar te maken.2: Het armoppervlak wordt ontsmet met Hibitane: Dit is een alcoholische oplossing die ervoor zorgt dat de bacteriën op het prikoppervlak worden gedood. Zo kunnen ze niet in de bloedbaan indringen wanneer de naald de vene zal penetreren.
.JPG)
3: De naald die we gebruiken is een vlindernaald. Deze zijn makkelijk vast te nemen tijdens het prikken aan het groene gedeelte.
Belangrijk bij het prikken is dat de opening van de naal naar BOVEN wordt gericht. Zo kan je snel de huid indringen, omdat de scherpe punt op die manier eerst de huid ontmoet.
4: De twee belangrijkste soorten afnamebuisjes zijn serumbuizen en edta buisjes (ethyleen-diamine-tetra-acetaat). De serumbuisjes bevatten géén anticoagulans (antistollingsmiddel) en een gelfase. De edta buisjes zijn gecoat met een anticoagulans.prikken Men moet natuurlijk steeds weten voor welke testen welke buis men moet priken . Deze verschillen zal ik kort uitleggen tijdens de presentatie van mijn pp opdracht in de klas.
.JPG) |
| 2 serumbuisjes en 1 EDTA buis. |
Met deze middelen heeft Elise haar ding kunnen doen. Ik vond het belangrijk deze te beschrijven want dit materiaal zal gebruikt worden in het filmpje die ik zal maken wanneer ik zelf bloed prik.
Wanneer ik hier over nadenk en reflecteer, lijkt het me allemaal vrij logisch en niet zo moeilijk. Nu is het gewoon een zaak van alles op een rijtje te zetten, en de praktijk correct, en met een durvende hand uit te voeren. Wanneer we dit toetsen aan de leercirkel kunnen we zeggen dat dit hier gaat over de analyserende fase. De volgende fase is DOEN.
Tot dan!
Laurenzo
.JPG){kind=link}
donderdag 21 maart 2013
DCP opdracht pedagogische taak
Hoe zie ik nu mijn pedagogische taak als leerkracht?
Er is volgens mij een heel sterke verweving tussen de manier van les geven en de opvoedkundige taak van een leerkracht. Een leerling moet in de eerste plaats aanvaarden dat de leerkracht soms bijschaaft, en bijstuurt waar nodig. De leerling moet hiervoor de leerkracht vertrouwen! Wanneer een leraar gedreven en opbouwend les geeft, zal het vertrouwen met de leerlingen sneller groeien dan wanneer men teruggrijpt naar de ouderwetse doceervorm van lesgeven.
Dit vertrouwen vind ik uitermate belangrijk. Ik vind van mezelf dat ik te vertrouwen ben, en ik wil dat ook uitstralen naar mijn leerlingen. Ze mogen én kunnen mij vertrouwen. Dit moeten ze voelen én weten.
Wanneer ze mij vertrouwen zullen ze me ook toelaten in hun leefwereld, en kan ik mijn visie op mijn vakken, op de wereld met hen DELEN. Het is belangrijk te beseffen dat wij als leerkracht ook niet alles kunnen weten. We kunnen info delen op opvoedkundig vlak, maar het inhameren, dat zit er volgens mij niet meer in. Echter, wanneer er vertrouwen is, zal een leerling ook makkelijk pedagogische tips "aanvaarden".
Een tweede aspect is gelijkheid. Hier hecht ik ook veel belang aan. We zullen ongetwijfeld mensen uit alle milieu's leren kennen. Het is onze plicht om hen allen gelijkwaardig te behandelen. Ook denk ik dat we er alles moeten aan doen om deze gelijkwaardigheid duidelijk te maken. Wie discrimineert, zal niet goed functioneren in onze maatschappij. En dit zinvol functioneren is toch iets wat wij hen willen bijleren?
Flexibiliteit is een sleutelbegrip. Wie flexibel is, kan de wereld aan. Zorg dat je niet vastroest. We moeten willen bijleren, en andere zaken willen doen buiten onze routine klusjes. Ik hoop deze eigenschap te kunnen optimaliseren bij iedere leerling. Door flexibel te zijn zal men ZIN hebben om andere dingen te doen, ZIN hebben om met andere rassen om te gaan en ZIN hebben om te leven tout court.
Waardevorming binnen mijn vakgebied:
Een mooi voorbeeld van een expliciete waardevorming binnen de wetenschappen is het volgende:
Ik vind het belangrijk om ook de oorsprong van wetenschappelijke ontdekkingen te kennen. Wie heeft wat uitgevonden? Waarom? Was het toeval? Hoe is men hierop gekomen? Welke nood had men?? Wetenschappen kunnen dus eigenlijk vakoverschrijdend perfect verweven worden met het vak geschiedenis (denk ik bvb aan mijn eerste microles). Ik zou deze informatie dan ook vakoverschrijden willen aanpakken met de leerkracht geschiedenis. De leerlingen zouden er heel veel baat bij hebben!
Zorg voor milieu is een echte VOET bij de lessen chemie en biologie. Het lijkt me dan ook niet meer dan logisch dat ik hieraan veel aandacht zal besteden. Correcte afvalverwerking zal bij mij zeker aan de orde zijn in het laboratorium! Geen zuren in de waterleiding en opletten met zomaar gassen naar buiten te leiden!
Respectvol en veilig omgaan met jezelf de medestudenten zal ook heel belangrijk zijn. In een soms gevaarlijke wetenschappelijke wereld kunnen de leerlingen zich niet permiteren om de veiligheidsregels niet na te leven. Daarom zal ik er in het labo op toezien dat de leerlingen zich verantwoordelijk gedragen en elkaar niet kwetsen. Hopelijk nooit onopzettelijk maar al zeker niet opzettelijk.
Het respectvol omgaan met elkaar spreekt voor zichzelf. Dat hoort thuis in de klaslokalen, maar ook in de laboratoria.
Zoals reeds eerder gezegd: Wanneer al deze zaken met een vleugje humor en een zachte :-) ijzeren hand worden aangereikt, denk ik dat dat helemaal te doen moet zijn!
Laurenzo
Er is volgens mij een heel sterke verweving tussen de manier van les geven en de opvoedkundige taak van een leerkracht. Een leerling moet in de eerste plaats aanvaarden dat de leerkracht soms bijschaaft, en bijstuurt waar nodig. De leerling moet hiervoor de leerkracht vertrouwen! Wanneer een leraar gedreven en opbouwend les geeft, zal het vertrouwen met de leerlingen sneller groeien dan wanneer men teruggrijpt naar de ouderwetse doceervorm van lesgeven.
Dit vertrouwen vind ik uitermate belangrijk. Ik vind van mezelf dat ik te vertrouwen ben, en ik wil dat ook uitstralen naar mijn leerlingen. Ze mogen én kunnen mij vertrouwen. Dit moeten ze voelen én weten.
Wanneer ze mij vertrouwen zullen ze me ook toelaten in hun leefwereld, en kan ik mijn visie op mijn vakken, op de wereld met hen DELEN. Het is belangrijk te beseffen dat wij als leerkracht ook niet alles kunnen weten. We kunnen info delen op opvoedkundig vlak, maar het inhameren, dat zit er volgens mij niet meer in. Echter, wanneer er vertrouwen is, zal een leerling ook makkelijk pedagogische tips "aanvaarden".
Een tweede aspect is gelijkheid. Hier hecht ik ook veel belang aan. We zullen ongetwijfeld mensen uit alle milieu's leren kennen. Het is onze plicht om hen allen gelijkwaardig te behandelen. Ook denk ik dat we er alles moeten aan doen om deze gelijkwaardigheid duidelijk te maken. Wie discrimineert, zal niet goed functioneren in onze maatschappij. En dit zinvol functioneren is toch iets wat wij hen willen bijleren?
Flexibiliteit is een sleutelbegrip. Wie flexibel is, kan de wereld aan. Zorg dat je niet vastroest. We moeten willen bijleren, en andere zaken willen doen buiten onze routine klusjes. Ik hoop deze eigenschap te kunnen optimaliseren bij iedere leerling. Door flexibel te zijn zal men ZIN hebben om andere dingen te doen, ZIN hebben om met andere rassen om te gaan en ZIN hebben om te leven tout court.
Waardevorming binnen mijn vakgebied:
Een mooi voorbeeld van een expliciete waardevorming binnen de wetenschappen is het volgende:
Ik vind het belangrijk om ook de oorsprong van wetenschappelijke ontdekkingen te kennen. Wie heeft wat uitgevonden? Waarom? Was het toeval? Hoe is men hierop gekomen? Welke nood had men?? Wetenschappen kunnen dus eigenlijk vakoverschrijdend perfect verweven worden met het vak geschiedenis (denk ik bvb aan mijn eerste microles). Ik zou deze informatie dan ook vakoverschrijden willen aanpakken met de leerkracht geschiedenis. De leerlingen zouden er heel veel baat bij hebben!
Zorg voor milieu is een echte VOET bij de lessen chemie en biologie. Het lijkt me dan ook niet meer dan logisch dat ik hieraan veel aandacht zal besteden. Correcte afvalverwerking zal bij mij zeker aan de orde zijn in het laboratorium! Geen zuren in de waterleiding en opletten met zomaar gassen naar buiten te leiden!
Respectvol en veilig omgaan met jezelf de medestudenten zal ook heel belangrijk zijn. In een soms gevaarlijke wetenschappelijke wereld kunnen de leerlingen zich niet permiteren om de veiligheidsregels niet na te leven. Daarom zal ik er in het labo op toezien dat de leerlingen zich verantwoordelijk gedragen en elkaar niet kwetsen. Hopelijk nooit onopzettelijk maar al zeker niet opzettelijk.
Het respectvol omgaan met elkaar spreekt voor zichzelf. Dat hoort thuis in de klaslokalen, maar ook in de laboratoria.
Zoals reeds eerder gezegd: Wanneer al deze zaken met een vleugje humor en een zachte :-) ijzeren hand worden aangereikt, denk ik dat dat helemaal te doen moet zijn!
Laurenzo
bloedprikken DCP PP tussentijdse reflectie
Dag iedereen!
Ondertussen ben ik me al volledig aan het verdiep in mijn opdracht. Deze week heb ik de eerste keer afgesproken met Elise, de bevallige dame die me de kunst van het bloed afnemen bijbrengt.
Vooraleer we aan de praktijk begonnen hebben we nog samen enkele theoretische beschouwingen doorlopen die belangrijk zijn.
1/ Gewoon bloed afnemen is inderdaad maar GEWOON voor de ene persoon, voor de andere is het een marteling. VRAAG dus steeds even aan de persoon of die schrik heeft of niet. De eerste stap is dus steeds het eventueel GERUSTSTELLEN van de patiënt. Dat kan heel belangrijk zijn tijdens de fysieke bloedafname of die persoon ontspannen is of niet.
2/ OBSERVATIE. Kijk naar de aderen van de patiënt zodat je de situatie correct kan inschatten. Er kunnen namelijk al heel wat soorten onderscheiden worden. Hieronder een kleine opsomming:
- Fijne, smalle aders
- Dikke aders
- Aders die stevig vast zitten in onderliggend vet-, en/of spierweefsel
- Aders die heel makkelijk te bewegen zijn
- Oppervlakkige aders
- Diepliggende aders
- Verwar géén ader (vene) met een slagader (arterie)!
- ...
Zoals jullie zien, eerst kijken en VOELEN. Voel met je vinger welk type ader je hebt!
3/ Hygiëne
Je kan als bloedafnemer hanschoenen dragen. Dit is echter geen vereiste. Het is geen serieuze invasieve ingreep dus handschoenen zijn niet onontbeerlijk.
Ontsmetting van de arm en gebruik van steriel (vrij van bacteriën) materiaal is wel noodzakelijk. Wanneer men met een naald in een arm prikt, bestaat er steeds de kans dat een bacterie die op de huid ligt, mee de bloedbaan in komt. Hierdoor kan een aderontsteking (flebitis) ontstaan. In ernstige gevallen en heel uitzonderlijk bloedvergiftiging (sepsis).
Ontsmetting wordt gedaan met kant en klare HIBITANE of ethylacohol 70%.
4/Type afname
Er worden 2 types afnames onderscheiden:
1: Arteriële afname: Afname van slagaderlijk bloed; Enkel voor gespecialiseerde mensen. Dit zal in mijn pp niet aan bod komen.
2: Veneuze afname: afname van veneus, aderlijk bloed. Dit is voor ons :-)
Mijn doel is specifiek om bloed af te nemen uit de VENA BASILICA (zie afbeelding): De klassieke manier van bloed afnemen dus.
Om de theoretische beschouwingen te toetsen aan de werkelijkheid neemt ELISE bloed af van mij. Zo kan ze stap voor stap tonen wat er moet gebeuren.
Wanneer ik denk aan de leercirkel van KOLB, situeer ik mezelf nu in de "CONCREET ERVAREN" stap. Elise prikt mijn bloed, zodat ik het zelf kan ervaren terwijl ze stap voor stap de verschillende fasen uitlegt.
Deze bloedafname verloopt feilloos. Waarom verloopt ze feilloos? Dat zal ik in een volgende blog neerpennen. We gaan in een volgende fase de theorie aan de praktijk toetsen.
Ik zal reflecteren over deze gebeurtenis, om vervolgens een concept in mijn hoofd te prenten en dit zelf uit te voeren (zelf bloed afnemen).
Tot de volgende!
Laurenzo
Om de theoretische beschouwingen te toetsen aan de werkelijkheid neemt ELISE bloed af van mij. Zo kan ze stap voor stap tonen wat er moet gebeuren.
Wanneer ik denk aan de leercirkel van KOLB, situeer ik mezelf nu in de "CONCREET ERVAREN" stap. Elise prikt mijn bloed, zodat ik het zelf kan ervaren terwijl ze stap voor stap de verschillende fasen uitlegt.
Deze bloedafname verloopt feilloos. Waarom verloopt ze feilloos? Dat zal ik in een volgende blog neerpennen. We gaan in een volgende fase de theorie aan de praktijk toetsen.
Ik zal reflecteren over deze gebeurtenis, om vervolgens een concept in mijn hoofd te prenten en dit zelf uit te voeren (zelf bloed afnemen).
Tot de volgende!
Laurenzo
woensdag 13 maart 2013
DCP PP Laurenzo Lefèvre startreflectie
Mischien zagen jullie het al in het lijstje, maar ik ga dus leren bloed afnemen. Hoe ben ik hier nu opgekomen?
Momenteel ben ik werkzaam als product specialist bij een firma die laboratoriummateriaal verdeelt. Hiervoor was ik zes jaar werkzaam in het labo voor toxicologie in het Universitair ziekenhuis te Gent. Naast het opsporen van toxische stoffen bij acute intoxicaties was research en development een keypunt in mijn job. Hiervoor waren dikwijls veel bloedstalen nodig. Dit bloed moet natuurlijk ergens van komen; er werden steeds een hele hoop vrijwilligers geprikt. Hier is mijn interesse voor het eerst gewekt! Ik ben zelfs meerdere malen vrijwilliger geweest om bloed af te staan, en wat me erg opviel was dat bloed prikken helemaal niet zo evident blijkt te zijn!
Met een aantal diploma's mag je bloed prikken, maar de meeste mensen:
1/Hebben het niet geleerd,
2/hebben zelf angst van naalden en bloed prikken,
3/Hebben te weinig zelfvertrouwen etc...
Hiernaast speelt nog het feit dat er HEEL veel mensen zijn die niet goed kunnen prikken!
Dit wordt dus mijn doel: Ik wil bloed kunnen prikken zodat ik op een pijnloze manier een kwalitatief goed bloedstaal in handen krijg.
Pijnloos is uiteraard al erg belangrijk. Hier zullen een aantal psychologische factoren een rol spelen (van mezelf en de "patiënt"), maar ook enkele technische zaken zullen moeten gerespecteerd worden. Deze zal ik allen onder de knie moeten krijgen.
HOE?
Ik zal een aantal keer langsgaan op het UZ Gent, waar een verpleegster mij stap voor stap zal leren bloed prikken op 2 verschillende manieren (gewone prik, en vlinderprik (populair bij kindjes en diabetici/druggebruikers).
Ik zal eerst een aantal hygiënische aspecten doorlopen samen met een verpleger en klinisch bioloog. Na deze brok zal ik zelf vrijwilliger zijn, en mag de verpleegster haar kunde tonen op mezelf (gewone prik). Dat zal dus de tweede stap zijn.
Bij de derde stap zal ik proefpersoon zijn voor de vlinderprik om ook vervolgens deze techniek onder de knie te krijgen.
Hierna ben ik aan de beurt en zal ik oefenen op iedereen die ik in handen krijg (en akkoord is natuurlijk :-))
Op het einde van mijn leerproces wil ik dus de techniek goed onder controle hebben, zodanig dat ik niemand pijn doe bij het prikken (of toch zo weinig mogelijk :-)) en moet mijn bloed moet bovendien correct analyseerbaar zijn in het labo. De Rode bloedcellen mogen dus niet gelyseerd (opengesprongen zijn).
Tevens zal ik een filmpje maken op het einde van de rit wanneer ik iemand bloed prik.
Jullie zullen mijn evoluties kunnen volgen in mijn blog!
Iedereen succes met de pp opdracht!
Laurenzo
Bron afbeelding: www.laboratoriumstanna.nl
Met een aantal diploma's mag je bloed prikken, maar de meeste mensen:
1/Hebben het niet geleerd,
2/hebben zelf angst van naalden en bloed prikken,
3/Hebben te weinig zelfvertrouwen etc...
Hiernaast speelt nog het feit dat er HEEL veel mensen zijn die niet goed kunnen prikken!
Dit wordt dus mijn doel: Ik wil bloed kunnen prikken zodat ik op een pijnloze manier een kwalitatief goed bloedstaal in handen krijg.
Pijnloos is uiteraard al erg belangrijk. Hier zullen een aantal psychologische factoren een rol spelen (van mezelf en de "patiënt"), maar ook enkele technische zaken zullen moeten gerespecteerd worden. Deze zal ik allen onder de knie moeten krijgen.
HOE?
Ik zal een aantal keer langsgaan op het UZ Gent, waar een verpleegster mij stap voor stap zal leren bloed prikken op 2 verschillende manieren (gewone prik, en vlinderprik (populair bij kindjes en diabetici/druggebruikers).
Ik zal eerst een aantal hygiënische aspecten doorlopen samen met een verpleger en klinisch bioloog. Na deze brok zal ik zelf vrijwilliger zijn, en mag de verpleegster haar kunde tonen op mezelf (gewone prik). Dat zal dus de tweede stap zijn.
Bij de derde stap zal ik proefpersoon zijn voor de vlinderprik om ook vervolgens deze techniek onder de knie te krijgen.
Hierna ben ik aan de beurt en zal ik oefenen op iedereen die ik in handen krijg (en akkoord is natuurlijk :-))
Op het einde van mijn leerproces wil ik dus de techniek goed onder controle hebben, zodanig dat ik niemand pijn doe bij het prikken (of toch zo weinig mogelijk :-)) en moet mijn bloed moet bovendien correct analyseerbaar zijn in het labo. De Rode bloedcellen mogen dus niet gelyseerd (opengesprongen zijn).
Tevens zal ik een filmpje maken op het einde van de rit wanneer ik iemand bloed prik.
Jullie zullen mijn evoluties kunnen volgen in mijn blog!
Iedereen succes met de pp opdracht!
Laurenzo
Bron afbeelding: www.laboratoriumstanna.nl
zaterdag 2 maart 2013
Vakdidactische sessie 1/ Wiskunde
Reflectie vakdidactische sessie 1: Wetenschappen
Aangezien de docente afwezig was, heb ik deelgenomen aan de sessie "wiskunde", omdat ik dit vak ook mag geven.
We waren met een zevental personen, wat wel positief is. Het is steeds leuker om in kleine groepen ervaringen uit te wisselen.
Er waren 4 mensen aanwezig die reeds actief zijn als leerkracht wiskunde. De vakdidactische sessie bestond voornamelijk uit het uitwisselen van ervaringen. Het was positief dat we eens konden vernemen van andere mensen hoe het nu werkelijk is om wiskunde te geven. Dat blijkt allesbehalve van een leien dakje te gaan...
Al snel merkte ik dat er toch vaak sprake is van zaken als gedemotiveerde leerlingen, slechte basiskennis, geen interesse in wiskunde, te weinig tijd als leerkracht...
De leerkracht vulde regelmatig aan met goede tips, die natuurlijk steeds welkom waren!
Het spijtige aan deze sessie was dat het enkel bij uitwisselen van ervaringen bleef. We praatten voornamelijk over negatieve zaken, en ik mistte een beetje de werkelijke input van het lesgeven zelf. HOE moeten we nu de lessen aanbrengen??? Ik had verwacht dat er eens iemand van de leerkrachten een lesje ging geven, en dat aan de hand van deze les tips gegeven konden worden. Dat kwam er dus niet. We bleven rond tafel zitten. Nu moet ik ook wel zeggen dat de leerkracht iets anders in gedachten had, maar dat het een beetje in het honderd liep omdat sommige mensen niet zijn komen opdagen...
In de essentie mag dit misschien ook geen probleem vormen?We kunnen toch wel iets in situ uitvinden? Ervaringen uitwisselen vind ik dus écht te weinig voor een les vakdidactiek. Er mag op zijn minst wel iemand aan het bord komen, en wat zaken uit de doeken doen. Misschien snakte iedereen eens naar een moment zonder wiskunde? :-)
Ik hoop dat mijn vakdidactische sessie wetenschappen er dus iets anders zal uitzien. Hopelijk zegt men "meneer of mevrouw x: probeer eens aan het bord theorie y uit te leggen".Het mag dus wel allemaal een beetje spannender zijn!
Laurenzo
Abonneren op:
Posts (Atom)